خاطرات مهندس مهدی كتابی از ذوب آهن اصفهان و نگاهی به نقش كاركنان آن در دفاع مقدس

به گزارش پترومتالز، مهدی کتابی متولد سال 1335 در اصفهان، دارای همسر و چهار فرزند است. تحصیلات وی مهندسی متالورژی از دانشگاه صنعتی اصفهان است و دقیقاً در سال 1356 به استخدام ذوب آهن اصفهان درآمد. طی 30 سال خدمت در این مجتمع بزرگ صنعتی در بیشتر جاها و از جمله نیروگاه حرارتی، آزمایشگاه مرکزی و در هر 4 کارگاه نورد مشغول به کار شد. در این جا خاطرات او از کار در ذوب آهن اصفهان و حضور در جبهه ها را به شرح زیر دنبال می کنیم:

1- از آموزش های بدو استخدام تا مربیگری آموزش نظامی در پادگان مالک اشتر: در بدو ورود به ذوب آهن وارد قسمت آموزشگاه توحید شده و موفق به اخذ مدرک فوق دیپلم رشته کنترل اندازه گیری  شدم . بعد از این دوره آموزشی، عملاً مشغول به کار شدم  و سرانجام در سال 1385 بازنشسته شدم. در ذوب آهن اصفهان همکاران عزیزمان  همت، اراده ، سعی فراوان و محبت زیادی داشتند و به همین دلیل کارکنان شرکت و امثال ما توانستیم به جایگاهی واقعی و شایسته خود برسیم. فعالیت های بسیجی و مشارکت من در جبهه و جنگ از سال 1359 با ورود به بخش آموزشی پادگانی به نام مالک اشترکه در جوار ذوب آهن قرار گرفته بود شروع شد. ما در آن جا آموزش های تاکتیکی و رزمی لازم را طی کرده و با توجه به آموزش هایی که دیده بودیم به عنوان مربی آموزشی مشغول خدمت وآموزش  دیگر نیروهای ذوب آهنی و خارج از آن شدیم. بنا به قول مسئولان نظامی آن زمان و دوستانی که برای آموزش های 45 روزه  به این مرکز وارد شده بودند، آموزش ها ی نظامی تماماً مناسب، کامل و پیشرفته بودند و افراد در پایان دوره، خروج از پادگان برای شان سخت و غم انگیز شده بود. از این جهت پادگان ذوب آهن اصفهان معروف و معتبر شد و تصمیم گرفته شد که این مرکز به صورت دایمی و شبانه روزی باشد. من در طی این مدت چند بار نیز به منطقه جنگی و خط مقدم رفته و ضمن خدمت در جبهه با مسایل مورد نیاز جبهه و  انتقال و ارایه آموزش های لازم به پادگان نیز آشنا شدم. مدت حضور من در جبهه حدود 9 ماه بود و از این دوران خاطرات زیادی دارم. صمیمیت بین رزمندگان و فداکاری های آن ها مثال زدنی بود. به طور کلی بگویم که من در مدت خدمت خودم در ذوب آهن ، در پادگان و در خط مقدم جبهه هیچ مشکلی را حس نکردم و همه جا لطف خدا، تدبیر رهبری و فرماندهان و حضور و فداکاری مردم بسیار آشکار و ارزنده بود. اضافه نمایم، نقش ذوب آهن در جنگ چه از نظر نیروی انسانی و چه از نظر تجهیزاتی نیز غیر قابل انکار و بسیار عظیم و زبانزد بود. به عنوان مثال نقش ذوب آهن در رابطه با ساخت پل خیبر، ایجاد خاکریزها، سنگرسازی ها، ش. م. ر، کمک های مالی و غیره واقعاً گویا و خاطره انگیز است.
2- خاطره بمباران ذوب آهن اصفهان در شهریور ماه 1365: در مورد چگونگی بمباران ذوب آهن اصفهان توسط هواپیمای دشمن باید یادآور شوم که من آن زمان داخل پادگان مالک اشتر بودم که ناگهان محوطه کنورتور فولاد سازی بمباران شد. در این شرایط همه کارکنان سراسیمه جهت خدمت و نجات دیگر همکاران زخمی خود به محل هجوم آوردند. بعد از بمباران نیز برای بازسازی کارگاه ها تلاش بسیاری کردند. حالات کارکنان در آن شرایط به هیچ عنوان قابل توصیف و بیان نبود. در آن جا یک حالت بسیار خاص، مهربانانه و معنوی حاکم و همه چیز قابل توجه بود.
3- خاطره ای از جابجایی معجزه آسای نیرو ها و حفظ مهمات در عملیات خیبر: در مورد خاطرات خط مقدم نیز بگویم که این خاطرات زیاد است. من از عزیزانی مانند شهید بزرگوار خطیبی که اهل خیابان زینبیه اصفهان بودند و شهید صادقی که خدا آن ها را رحمت کند خاطرات زیادی دارم. فقط بگویم که این ها نقش عظیمی  در انجام امورخط مقدم جبهه داشتند. من از یک اتفاق و امداد الهی که در عملیات خیبر و جزیره مجنون برای نیروهای گردان ما  به وقوع پیوست خاطره ای ویژه دارم که برای تان نقل می کنم. زمانی که بنا بود گردان ما در خط مقدم جزیره مجنون جایگزین گردان دیگری شود، هواپیماهای میراژ عراقی وارد منطقه شدند و اقدام به بمباران شیمیایی وسیعی نمودند. در این شرایط حفظ جان رزمندگان سخت و امکان جابجایی و حفظ مهمات مشکل شده بود. در این حال رزمندگان اسلام به پیشگاه الهی دست به دعا برداشتند و خالصانه از خدا کمک خواستند. بعد از این دعا بود که هوا کاملاً ابری شد و دیگر هواپیماهای دشمن  به هیچ وجه قادر به فعالیت پروازی در سطوح پایین نشدند و ما به راحتی جابجایی نیرو ها و حفظ مهمات را انجام دادیم. سپس نیروهای امدادی وارد منطقه شده و موفق به پاکسازی منطقه از آثار شیمیایی دشمن شدند. چنانچه می دانید  هرهواپیمایی برای زدن نقاط مورد هدف باید در سطح پایین حرکت کنند تا از دید خود استفاده کنند و اگر هم خیلی پایین بیاید ضد هوایی ها آن را هدف قرار می دهند. اگر هم خیلی در سطح  بالا باشند که برای هر اقدام موفقی امکان شناسایی و دید لازم را ندارد.  این بزرگترین خاطره ای است که من همیشه از آن منقطه به یاد دارم.
4- خاطره ای از بمباران دشمن و جان سالم به در بردن در جزایر مجنون:  یادم هست که در روزی از روزهای حضور در جزیره مجنون در سال 62  بعد از این که من وصیت نامه خود را نوشته بودم و رفته بودم که آن را به دفتر تبلیغات جبهه تحویل دهم، در همین حال هواپیمای دشمن اقدام به بمباران منطقه نمود و من که نزدیک محل بمباران بودم به گوشه ای پرت شده و به شدت گل آلود و سیاه شدم. در این حال همرزمان حاضر در محل فکر می کردند که من شهید شده ام. در این حال بعد از فروکش کردن دود و آتش وقتی مرا با پیکر و لباس های سیاه  و به صورت زنده مشاهده کردند تعجب کردند و باز چون می دیدند  که من با توان و پاهای خود قادر به راه رفتن هستم خوشحال شده و می خندیدند. آن ها به من می گفتند: مگر تو در این دود و آتش شهید نشده ای ؟! و من به آن ها گفتم که نگران نباشید: بادمجان بم آفت ندارد.
5-  حرف آخر و توصیه  به مطالعه مستندات  جبهه و جنگ: در پایان خاطراتم اضافه نمایم که ، اکثر جنگ های مختلفی که در دنیا اتفاق افتاده است، ثبات خاصی نداشته و ابر قدرت ها عامل و شروع کننده و خاتمه دهنده آن ها بوده اند. در جنگ ما که مقدس بود، همه اقشار نیزبا تقدس خاصی به صحنه آمدند و از رهبری گرفته تا بخش قابل توجه مردم و حتی آن پیرزنی که زحمت کشیده و تنها دارایی خود و تخم مرغ های خانه اش را به رزمندگان اهدا می کرد،  همه به دفاع پرداخته و نتیجه مقاومت های خود را هم دیدند. درخواست من از مردم زمان حاضر، رزمندگان سابق و هم کسانی که آن زمان نتوانستند وارد مراحل مختلف جنگ شوند این است که ای عزیزان، الان که امنیت و فرصت لازم را دارید، سعی نمایید کتاب های فراوان  و مستند های جالبی که در این رابطه تهیه و در دسترس قرار دارد را مطالعه کنید. بدون شک شما در این مطالعه از جزییات وقایع روی داده، امدادهای غیبی، الطاف الهی و فداکاری های  رزمندگان عزیز مان در طول 8 سال حماسه و خون آگاه  می شوید. با آگاهی لازم نیز قدردان حماسه ها و فداکاری های تمام ایثارگران خواهیم بود.