ماراتن تملک و ادغام در صنعت فولاد؛ بازیگران جهانی چگونه صف‌آرایی کردند؟

به گزارش پترومتالز، سال‌های ۲۰۲۴ تا ۲۰۲۵ با حجم بالایی از معاملات ادغام و تملک (M&A) در صنعت آهن و فولاد مشخص می‌شود که چهره صنعت جهانی فولاد را دگرگون کرده‌اند.

در سال‌های ۲۰۲۴ تا ۲۰۲۵، صنعت جهانی معدن و فولاد شاهد مجموعه‌ای از ادغام‌ها و تملک‌های گسترده بود که نه‌تنها زنجیره‌های تولید جهانی را بازپیکربندی کرد، بلکه مراکز جدیدی از نفوذ در صنعت فولاد پدید آورد. برجسته‌ترین معامله، خرید شرکت یونایتد استیل آمریکا توسط شرکت ژاپنی نیپون استیل به ارزش ۱۴.۹ میلیارد دلار بود؛ بزرگ‌ترین تملک در تاریخ صنعت فولاد ژاپن.

این معامله که با تأیید دونالد ترامپ و همراه با نظارت ملی سخت‌گیرانه از طریق اجرای مفهومی به‌نام «سهم طلایی» انجام شد، به نیپون استیل اجازه می‌دهد تا یو.اس. استیل را به‌طور کامل در ساختار جهانی خود ادغام کند. دولت ایالات متحده اختیار وتوی تصمیمات راهبردی شرکت، از جمله تعطیلی تأسیسات یا انتقال تولید را خواهد داشت. هم‌زمان، شرکت یو.اس. استیل دفتر مرکزی خود در پیتسبورگ، مدیریت آمریکایی و تولید محلی را حفظ خواهد کرد. شرکت ژاپنی قصد دارد تا سال ۲۰۲۸، مبلغ ۱۱ میلیارد دلار در دارایی‌های آمریکایی سرمایه‌گذاری کند، که نشان‌دهنده علاقه بلندمدت آن به این بازار راهبردی است.

آرسلور‌میتال دیگر بازیگر فعال بازار ادغام و تملک در سال‌های ۲۰۲۴ تا ۲۰۲۵ بود. این شرکت نه‌تنها سهم نیپون استیل در مشارکت AM/NS Calvert را خریداری کرد و آن را به‌طور کامل در تملک خود درآورد، بلکه اعلام کرد قصد دارد سرمایه‌گذاری‌های کلانی برای نوسازی تأسیسات خود در آلاباما انجام دهد. سرمایه‌گذاری‌ها در مجموعه کالورت بیش از ۳ میلیارد دلار خواهد بود که شامل احداث یک کوره قوس الکتریکی جدید می‌شود. این سایت در حال تبدیل شدن به قطب جدید آرسلور‌میتال در آمریکا است.

هم‌زمان، آرسلور‌میتال به بهینه‌سازی دارایی‌های خود در اروپا ادامه می‌دهد. این شرکت در حال فروش کارخانه‌های خود در بوسنی و هرزگوین (زنیتسا و پرییدور) به سرمایه‌گذار محلی پاوگورد گروپ است و به‌دلیل بازنگری راهبردی در ارزش دارایی‌ها، حدود ۲۰۰ میلیون دلار زیان ثبت کرده است.

آرسلور‌میتال همچنین وارد بازار لوله‌سازی فرانسه شده است – تملک ۲۸.۴ درصد از سهام شرکت والورک (Vallourec) به ارزش بیش از ۱ میلیارد دلار، موقعیت این شرکت را در بخش محصولات فولادی بخش انرژی تقویت می‌کند. در همین حال، این شرکت بار دیگر در آمریکای لاتین سرمایه‌گذاری کرده و ۶۰ درصد از سهام شرکت برزیلی توپِر (Tuper) – یکی از تولیدکنندگان پیشرو لوله در منطقه – را خریداری کرده است.

در میان معاملات اروپایی، فعالیت شرکت فوست‌آلپین (voestalpine) نیز قابل توجه است؛ این شرکت زیرمجموعه آلمانی خود، بودروس اشتال (Buderus Edelstahl) را به شرکت موتارس (Mutares) واگذار کرده و هم‌زمان در حال تقویت موقعیت خود در فناوری‌های جوشکاری از طریق خرید شرکت ایتالیایی ITALFIL است. شرکت تیسن‌کروپ نیز بخشی از کنترل واحد فولادسازی خود را به گروه چکی EP Corporate واگذار کرده و قصد دارد با آن یک سرمایه‌گذاری مشترک ۵۰/۵۰ برای رقابت مؤثرتر در بازار تشکیل دهد.

در همین حال، شرکت جیندال استیل اینترنشنال تملک شرکت فولادسازی چک ویتکوویتسه استیل (Vítkovice Steel) را به پایان رسانده و وعده داده است که ۱۵۰ میلیون یورو در راستای تولید فولاد سبز در شهر استراوا سرمایه‌گذاری کند. دادگاهی در فرانسه نیز به‌طور رسمی خرید کارخانه آسکومتال (Ascometal) در فوس-سور-مر توسط شرکت ایتالیایی مارچگالیا (Marcegaglia) را تأیید کرده است؛ این شرکت متعهد به سرمایه‌گذاری ۶۰۰ میلیون یورویی برای نوسازی این تأسیسات شده است.

در همین حال، لیبرتی استیل (Liberty Steel) به‌سرعت در حال از دست دادن جایگاه خود در بازار جهانی است؛ اکثر دارایی‌های این شرکت در وضعیت بحرانی قرار دارند یا برای فروش گذاشته شده‌اند. دولت استرالیا به‌طور رسمی روند فروش کارخانه وایالا (Whyalla Steelworks) که تحت مدیریت خارجی قرار دارد را آغاز کرده است. در لوکزامبورگ نیز فروش کارخانه دودلانژ (Dudelange) به شرکت ترکیه‌ای توسیالی (Tosyalı) به دلیل تغییرات در مقررات اتحادیه اروپا لغو شد. در بحبوحه ورشکستگی‌ها در لهستان، جمهوری چک، بلژیک و مجارستان، وضعیت لیبرتی به‌صورت یک بحران سیستماتیک درآمده است – دولت‌ها ناچار به مداخله شده‌اند تا از بروز ناآرامی‌های اجتماعی جلوگیری کنند.

شرکت سالزگیتر آ.گ. (Salzgitter AG) تصمیم گرفته است که مستقل باقی بماند و مذاکرات با خریداران بالقوه شامل کنسرسیوم GP Günter Papenburg AG و TSR Recycling GmbH & Co. KG را متوقف کرده است. این شرکت اکنون تمرکز خود را بر تحول هیدروژنی در قالب پروژه SALCOS® گذاشته و برنامه بهره‌وری P28 خود را تسریع کرده است.

گروه سلزا (Grupo Celsa) اسپانیا برای کاهش بدهی‌های خود، کارخانه‌هایش در بریتانیا و اسکاندیناوی را به صندوق سرمایه‌گذاری Sev.en GI واگذار کرده است.

وضعیت برای شرکت فولاد ایتالیا (Acciaierie d’Italia یا ADI) – که پیش‌تر با نام ایلوا (Ilva) شناخته می‌شد – همچنان دشوار است. پس از بازگشت این شرکت به کنترل دولتی به‌دلیل مشکلات مالی، دولت ایتالیا بارها حمایت مالی برای تضمین تداوم تولید ارائه کرده است. هم‌اکنون مذاکرات انحصاری برای فروش این دارایی به یک کنسرسیوم آذربایجانی در جریان است؛ این گروه پیشنهاد پرداخت ۱.۱ میلیارد یورو و سرمایه‌گذاری تا ۴ میلیارد یورو برای تحول تولید ارائه داده است.

معاملات بزرگ در بخش مواد اولیه نیز ادامه دارد. شرکت میتسویی ژاپن بیش از ۵ میلیارد دلار در پروژه سنگ‌آهن رودز ریج (Rhodes Ridge) در استرالیا سرمایه‌گذاری می‌کند، در حالی که نیپون استیل و سوجیتز (Sojitz) در حال خرید ۴۹ درصد از پروژه کانادایی کامی (Kami) هستند. این اقدامات بخشی از راهبرد تنوع‌بخشی به منابع مواد اولیه آهن اسفنجی است.

در همین حال، شرکت آمریکایی کلیولند کلیفز (Cleveland-Cliffs) قصد دارد شرکت استلکو (Stelco) را به ارزش ۲.۵ میلیارد دلار خریداری کند تا نفوذ خود را در بازار ورق‌های فولادی افزایش دهد. شرکت گلنکور (Glencore) نیز ۷۷ درصد از سهام بخش زغال‌سنگ شرکت تک ریسورسز (Teck Resources) را با قیمت ۶.۹ میلیارد دلار خریداری می‌کند – این معامله از سوی دولت کانادا تأیید شده است.

بنابراین، طی دو سال گذشته، بازآرایی عمده‌ای در بازار فولاد جهان رخ داده است: ژاپن حضور خود را در بازار آمریکا تقویت کرده، آرسلور‌میتال در آمریکای شمالی و جنوبی توسعه یافته و در اروپا نیز توزیع مجدد دارایی‌ها میان بازیگران خصوصی و صنعتی همچنان ادامه دارد.

این تحولات، جغرافیای جدیدی از تولید فولاد را طی ۳ تا ۵ سال آینده رقم خواهد زد. در هر صورت، شاهد علاقه‌مندی به تملک دارایی‌های اروپایی هستیم، به‌ویژه به‌عنوان ابزاری برای دسترسی به بازار اتحادیه اروپا که هر روز بیشتر با موانع تجاری محافظت می‌شود.