لزوم توجه ویژه به برنامه هفتم توسعه و نیاز کشور، منطقه و جهان در تولید فولاد های پیشرفته

در مقوله تولید فولادهای پیشرفته باید موضوع برنامه هفتم، نیازهای کشور، منطقه و جهان در بازاریابی‌ها و سرمایه‌گذاری‌ها حتماً مد نظر قرار بگیرد.

با توجه به اینکه فولادسازی صنعتی انرژی‌بر است و به طور نرمال بین ۷۰۰ تا ۸۰۰ کیلووات ساعت برای تولید هر تن فولاد مورد نیاز است که بسیار بالاست و با توجه به ناترازی انرژی و کمبود برق در کشور که خاموشی‌ها احتمالاً از بهمن ماه امسال به دلیل قطعی گاز مجدداً گریبانگیر صنعت فولاد می‌شود و همچنین در فصول گرم سال از خرداد تا ابتدای پاییز این گرفتاری‌ها وجود دارد، توجیه پذیری طرح‌ها را با توجه به ظرفیت‌های تولید تحت الشعاع قرار می‌دهد.

شرکت‌های فولادسازی با توجه به سیاست‌هایی که در چند سال اخیر در کشور داشته‌ایم، حاشیه سودشان به شدت کاهش یافته است، به طوری که حاشیه سود از متوسط ۳۳ درصد در سنوات گذشته به ۱۲ درصد در سال گذشته و به کمتر از ۱۰ درصد در ۶ ماهه نخست امسال رسیده است و باید گفت عملاً سودی برای شرکت‌ها باقی نمانده که بخواهند سرمایه‌گذاری کنند و سرمایه‌گذاران نیز اکثراً سودشان را از صنعت فولاد بیرون برده یا می‌برند.

بررسی نحوه عمل شرکت‌های بزرگ نیز نشان می‌دهد که بیش از ۷۰ تا ۸۰ درصد سودشان را بین سهامداران تقسیم می‌کنند، لذا سود انباشته‌ای باقی نمی‌ماند که بخواهند صرف سرمایه‌گذاری کنند.

با این وجود باید گفت کشور نیازمند این سرمایه‌گذاری‌ها است و از سویی نیاز است تا دولت در سیاست‌های اقتصادی، تولیدی و به ویژه صنعت فولاد، موضوع قیمت‌گذاری در بورس کالا و بورس انرژی تجدید نظر کند.

در این زمینه دولت نیازمند یک تمرکز اساسی است تا همچون برنامه تولید ۵۵ میلیون تن فولاد دچار چالش نشویم، بلکه باید برنامه‌ای جامع و کلان هم در سطح کشور و هم در سطح وزارتخانه داشته باشیم که در آن حداقل شرکت‌ها بدانند در هر محصولی چه مقدار ظرفیت وجود داشته و چه کسی آن را تولید می‌کند؟

بخشی از رشد ۸ درصدی پیش بینی شده در برنامه هفتم پیشرفت مربوط به صنعت فولاد است، اما باید گفت با این دست فرمان این میزان رشد محقق نمی‌شود و همین که شرایط فعلی را حفظ کنیم هنر کرده‌ایم.

در شرایط کنونی حرکت به سمت تولید فولادهای آلیاژی و پیشرفته یک انتخاب است.  امروز صنایع کشور آنقدر پیشرفته نیست که بگوییم نیاز به فولادهای آلیاژی و پیشرفته داریم و اگر هم نیاز داشته باشیم آنقدر نیست که بخواهیم در این مقوله سرمایه‌گذاری کنیم. 

لذا آن صنعت باید از پایین دست توسعه پیدا کند تا بتوان در بالادست برای تامین نیازهای آن سرمایه‌گذاری کرد. 

همچنین باید گفت حرکت به سمت تولید فولادهای پیشرفته از این بابت یک انتخاب است که بتوانیم صادرات انجام دهیم، اما می‌دانیم صادرات نیز مشکلات خاص خود را دارد. 

امروز در بازارهای جهانی با قیمت‌های رقابتی مواجهیم، این در حالیست که با قیمت‌های فعلی انرژی در کشور، نرخ‌های دستوری محصولات نهایی و مشکلات ارزی موجود، همچنین کاهش تولیدی که به دلیل ناترازی‌ها ایجاد می‌شود، توجیه پذیری طرح‌ها تحت الشعاع قرار می‌گیرد و به دلیل بالا رفتن هزینه تمام شده، رقابت در بازارهای جهانی برای شرکت‌ها سخت می‌شود.